Huisdichter
Leesvoer voor fijnproevers


dinsdag, augustus 26, 2003  

Afscheid

Gisteren
zag ik hem voor het laatst.
Onbeweeglijk,
bleek, was zijn gezicht
als was. Madame Tussaud's:
net echt,
niet echt.
Geen oog dat twinkelt,
geen glimlach,
geen woord.

Alleen
maar stil en leeg.
Is leegte al wat blijft?
Een lege stoel, een lege plek
aan tafel, in bed?
Gemis?

Leegte: langzaam
volstromend met herinnering:
aan dingen die hij zeggen kon,
aan hoe hij keek en luisteren kon,
aan dingen die hij deed.
Ik geloof, dit heet
verdriet.

posted by Theo | 5:58 a.m.
Reacties:

Een reactie posten
archief
contact
huisdichter leest
net uitgelezen
links poezië
overige links
kijkcijfers
let op