Leesvoer voor fijnproevers
|
|
| Huisdichter Leesvoer voor fijnproevers |
|
|
dinsdag, juni 21, 2005 Spannend Een spannende maand, juni. Daar was allereerst de dubbel-opvoering van de show 3x3=5, waarmee op 5 juni 2005 Huisdichters popkoor zijn eerste lustrum vierde - meer dan uitstekend geslaagd en men heeft dus niet voor niets in spanning gezeten. Voorts is juni de maand van de examenuitslagen en de eindproefwerkweken. Wie gaat over, wie blijft nog een jaartje op herhaling? Juni heet ook de maand van het spannende boek en dus dook Huisdichter - niet tot zijn ongenoegen - maar weer eens in de thrillers. Hij schafte er twee aan en kreeg er deswegen een cadeau. Studio zes van Liza Marklund bleek een aangename verrassing. Een spannend verhaal met een speurneuzerige journaliste-in-opleiding, die weliswaar de ware toedracht van haar raadsel ontsluiert, maar, zeer onbevredigend voor haar en voor de politie, net niet voldoende bewijzen kan verzamelen om de boosdoeners achter de tralies te krijgen. Met haar privé-problemen prachtig en organisch door het misdaadverhaal verweven een thriller in de beste Scandinavische traditie. Totdat de dood ons scheidt (Elizabeth George) is ook geen miskoop gebleken. Ook hier een prachtig geheel van detectives met een soms wel zeer persoonlijke private problematiek en het ontraadselen van een gruwelijke misdaad - waarbij de dader uiteindelijk nog medeleven blijkt te verdienen. Een prachtig gecomponeerd verhaal - hoewel de figuur van inspecteur Lynley een beetje stereotiep blijft getekend - met een zowaar naar de keel grijpend, tranentrekkend slotaccoord. Knap, knap, knap. En dan krijgt men, als appeltje voor de nadorst, voor als alle andere boeken uit zijn, een boekje van René Appel cadeau: Als broer en zus. Een tamelijk slap verhaaltje over twee makkers van wie de een een verhouding krijgt met de echtgenote van de ander en haar in arren moede en een soort van wanhoop vermoordt wanneer zij ook hem weer in de steek dreigt te laten. Het eerste hoofdstuk vertelt al van die moord, zonder de namen van de acteurs nog te noemen, maar men kan al vrij vlot voorspellen hoe het allemaal in elkaar steekt. Dit cadeautje - tja, men mag een gegeven paard niet in de bek zien - lijkt toch voornamelijk een zure appel, met als enig voordeel dat men er niet noodzakelijkerwijs doorheen hoeft te bijten. Je kunt dit flauwigheidje ook ongelezen laten. posted by Theo | 3:28 p.m. 
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
