Leesvoer voor fijnproevers
|
|
| Huisdichter Leesvoer voor fijnproevers |
|
|
woensdag, september 01, 2010 M. schrref op 19 aug 2010: Vijf dingen die de voorpret bederven Nog een paar dagen voor we vertrekken en iedereen roept dingen als "goeie reis" en "geniet van de voorpret". maar ik heb amper tijd voor voorpret. Hier zijn vijf voorpretbedervers. 1. Examens. na het afscheid van mijn werk en mijn bozorgde, oprecht gewaardeerde collega's moest ik me richten op een dubbel examen Boeddhistisch Chinees. A was zo lief geweest een heel semester colleges op te nemen terwijl ik naar mijn werk moest. Dus nu moest ik een heel semester lesopnamen afluisteren en tevens al het materiaal bestuderen. Dit is een masteropleiding aan een Belgische topuniversiteit, weet je. En ik moest dit hele semester in 3 weken zien te behappen. 2. paperassen. Een verhaal op zichzelf. Dat papierwerk houdt niet enkel in het kopen van vliegtickets en het bemachtigen van een visum (waarvoor twee reisjes Gent-Brussel v.v. nodig waren). In mijn geval betekende het ook: het ondertekenen van een contract voor de Ersmusbeurs, verzekeringspapieren tekenen, een leerovereenkomst opstellen gebaseerd op info van twijfelachtige precisie, mijn prof te pakken krijgen die zich ermee accoord moest verklaren, e-mailverkeer met mijn gastuniversiteit van Sichuan en ook nog de alledaagse administratie die ik al veel eerder had moeten afwerken - daar ben ik nog niet mee klaar. 3. Verhuizen. Belgie verlaten betekent voor A en mij: onze habitiat verlaten , onze natuurlijke woonomgeving - een aardige studio in Gent. En dat betekent weer eindeloos communiceren met de verhuurder over de staat waarin we geacht worden die studio achter te laten. De discussie leidde tot een heleboel schoonmaak- en wat herstelwerk, afgezien nog van het uitruimen. Gelukkig besloten A's ouders ons te hulp te schieten en, moet ik tot mijn schaamte bekennen, zij deden het meeste werk(kon ik niet helpen, ik moest examen doen...) Wat nog overschiet moet ik wschl. doen: A is een en al stress i.v.m. haar presentatie in het Chinees voor a.s. vrijdag. 4. Afscheid nemen. Afscheidsfeestjes kennen doorgaans een opgetogen, optimistische sfeer. Maar het zijn en blijven afscheidsfeestjes en hebben dus onontkoombaar iets weemoedigs. Ik vind het verdrietig dat ik een hele tijd mijn vrienden niet zal zien en, misschien nog belangrijker, dat ik merk hoe zij ermee zitten dat ze mij een tijd niet zullen zien. hoe leuk die "feestjes" ook zijn, afscheid nemen is akelig. 5. De angst iets te vergeten. Je kent dat wel, ik wel tenminste. Ik loop soms wel 3 keer naar mijn auto terug om na te gaan of ik hem echt wel afgesloten heb. PS: die gaat helemaal nog niet over China. Ik ben ook nog maar net begonnen. Later komen er heus wel verslagen uit het dagelijks leven in Chengdu en andere plaatsen. Ook zal ik je overspoelen met mijn meningen over de manier waarop oosterse en westers pers aandacht aan china geeft. Tenminste het komend half jaar zal ik proberen interessante kijkjes te bieden op het Chinese leven, als nuttige aanvulling op wat daarover in de reguliere media verschijnt. posted by Theo | 6:53 a.m. 
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
