Huisdichter
Leesvoer voor fijnproevers


maandag, oktober 18, 2010  

m. schreef op 10-10-10:

Bevordert de Nobelprijs voor de vrede werkelijk een betere wereld?

En weer gonsde het in de Westerse wereld van het negatieve Chinanieuws. Deze keer dankzij de Nobelprijs voor de vrede, toegekend aan de Chinese dissident Liu Xiaobo. Maar hoe nuttig is de discussie over mensenrechten, die nu de westerse geesten weer beheerst?
Voor wie het nog niet weet: Liu is een luis in de pels van de Chinese regering sinds Tian An men, 1989. Hij is bovendien een van de auteurs van Charta 08, waarin een groep intellectuelen om meer democratie in China vraagt. Liu heeft een respectabel aantal jaren doorgebracht in Chinese werkkampen en gevangenissen, wat altijd in je voordeel werkt als je voor de nobel Vredesprijs gaat. Liu kreeg de prijs voor zijn geweldloze strijd voor meer mensenrechten in China.
De toekenning van de prijs aan Liu Xiaobo heeft de Westerse wereld weer een prima excuus geleverd om een oud twistpunt nieuw leven in te blazen: de eis dat de Chinese overheid de mensenrechten beter in acht neemt - alsof die momenteel niet met grotere problemen te kampen heeft (de enorme kloof tussen arm en rijk, het scheppen van banen voor 10 miljoen mensen per jaar, vervuiling, klimaatverandering, internationale verhoudingen, energieverbruik, en natuurlijk de economie in het algemeen.)

Westerse arrogantie
Begrijp me alstublieft niet verkeerd: ik ben absoluut voor mensenrechten en ook denk ik dat we in een heel wat betere wereld zouden leven als elke regering ze serieus zou beschermen. maar daar gaat het hier niet om. mijn punt is, dat iemand die het realistisch acht een ommekeer in de mensenrechtensituatie in China te eisen, China en zijn huidige situatie niet begrijpt. Het lijkt nogal arrogant zulke eisen te stellen zonder precies te weten waar je het over hebt. Wie China begrijpt, zou waarschijnlijk liever geduldige stille diplomatie toegepast zien ter bevordering van de mensenrechten alhier. En toch stellen miljoenen Westerlingen die eis.

Vredesprijs
Eigenlijk vraag ik me af, waarom niemand de Nobelprijs voor de Vrede zelf niet ter discussie stelt, terwijl hewt toch duidelijk is dat de winnaars in veel gevallen omstreden zijn. Vorig jaar kreeg obama de prijs, alleen omdat hij schone beloften deed - hij was nog niet eens lang genoeg in functie om ze waar te maken. Arafat won de prijs en werd later beschuldigd van terrorisme. Zelfs A. Hitler was ooit genoemd voor de onderscheiding (zijn nominatie werd herroepen voor de prijs werd uitgereikt) en Stalin werd genomineerd omdat hij geholpen had een eind aan WO II te maken. De Vredesprijs zegt meer over de mensen die hem toekennen dan over degenen die hem ontvangen. Hij zegt weinig over de verdiensten van de gelauwerde, maar veel over de publieke opinie van het moment.
Dus: de Nobel Vredesprijs is slechts belangrijk omdat de openbare mening er belang aan toekent, niet omdat hij het objectief gezien is. En omdat China en mensenrechten beide hot items zijn, in het Westen tenminste, ging de prijs naar een Chinese mensenrechtenactivist. Cirkel rond.

Bevordert de Vredesprijs nu werkelijk een betere wereld, vraag ik me af. Of drijft hij verschillende werelden juist verder uit elkaar en is het alleen maar een middel om de publieke opnie te bespelen (en daarmee de wereldpolitiek te beinvloeden)? Voor de goede orde: het bericht dat Liu Xiaobo de prijs gewonnen had, werd NIET geweerd uit Chinese media en websites.

posted by Theo | 1:21 a.m.
Reacties:

Een reactie posten
archief
contact
huisdichter leest
net uitgelezen
links poezië
overige links
kijkcijfers
let op