Leesvoer voor fijnproevers
|
|
| Huisdichter Leesvoer voor fijnproevers |
|
|
vrijdag, oktober 01, 2010 op 27 september 2010 schreef M.: Wat nou, een-kindpolitiek? De schandelijke(?) en veelbesproken 1-kindpolitiek was aan versoepeling toe. Zou luidden recente geruchten. In reactie daarop heeft Li Bin, hoofd van de Commissie voor Nationale Bevolkings- en Gezinsplanning, verklaard dat daar geen sprake van is: China zal zijn 1-kindbeleid de komende decennia voortzetten. Het nieuws werd verspreid door Associated Press (AP) en kwam in vele kranten over de hele wereld terecht, o.m. in de Star Tribune. Mij bereikte het bericht via twitter. Twee-kinderenpolitiek Het artikel deed me echter de wenkbrauwen optrekken. Volgens AP verplicht de politiek families in de steden zich tot een kind te beperken en plattelandsgezinnen om het bij twee kinderen te laten. Maar dit is een verregaande versimpeling. Eigenlijk is de zgn. 1-kindpolitiek een 2-kinderenpolitiek, althans de komende decennia. Jonge stellen die aan kinderen beginnen, werden zelf geboren onder het 1-kindbeleid van na Mao en zijn dus enig kind. Als beide ouders enig kind zijn, zijn hen twee kinderen toegestaan. Momenteel geldt dat voor nagenoeg iedere stadsbewoner. En de komende decennia zullen verstreken zijn voor hun nageslacht (twee leden ervan) zelf aan kinderen toe is. Veel minderheden, bijv. de hui en de Tibetanen, hebben al toestemming zoveel kinderen te hebben als hen goeddunkt. In Hongkong, Macao en Tibet is de regel al helemaal niet van toepassing. Focus I.p.v. dit alles uit te leggen, geeft AP er de voorkeur aan op problemen te focussen, zoals vergrijzing van de maatschappij en het vrouwenoverschot. Maar deze zullen hopelijk reeds opgelost worden doordat de stadsbewoners de komende jaren veelal twee kinderen zullen krijgen i.p.v. een. Helemaal geen kinderen Ik sprak onlangs een Chinese vriend over deze kwestie. Hij vertelde, dat steeds meer Chinezen ervoor kiezen geheel kinderloos te blijven. Zij willen niet zoveel tijd-, energie- en geldverslindend gedoe, waarmee het opvoeden van kinderen nu eenmaal gepaard gaat, doormaken als hun ouders. In plats daarvan willen ze een gelukkig en gemakkelijk leven en willen ze hun geld aan zichzelf besteden. Misschien is dit wel een bij-effect van het 1-kindbeleid: het schiep een boel egocentrische mensen. Als mijn vrien het bij het rechte eind heeft en deze trend zich voortzet, zal een beperkend beleid t.a.v. het hebben van kinderen vanzelf overbodig worden. Maar tot het zover is, lijkt het in ieder geval beter de term 1-kindpolitiek te laten vallen. Minstens voor de komende decennia. posted by Theo | 3:11 a.m. 
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
