Leesvoer voor fijnproevers
|
|
| Huisdichter Leesvoer voor fijnproevers |
|
|
zondag, oktober 17, 2010 Op 7 oktober schreef M.: Qingchen Houshan: prachtige natuur, slecht hotel, geschokt klooster het is mijn favoriete landschap. Bergen, watervallen en volop natuur. Qinchenshan heeft het allemaal, dus besloten we onze Gouden Week-vakantie te besteden aan de verkenning van dit gebied. Helaas - dat kon je verwachten in China's Gouden Week - waren we niet de enigen met dit briljante idee. Buskaartjes waren twee dafgen tevoren reeds uitverkocht; we kochten dus kaartjes voor dag 3. De bus bracht ons naar Qinsheng Qianshan. Eigenlijk zijn dat twee plaatsen: Qianshan en Houshan. Het eerste betekent: de voorkant van de berg, het tweede: de achterkant ervan - wat verder weg is. In Qinsheng Qianshan vonden we na veel gevraag een minibusje naar de achterkant van de berg. De rit was kort maar adembenemend. Als je wilt weten hoe snel men rijden kan op een smalle, overvolle weg, dan is dit de manier om er achter te komen. Wandeling In Qinsheng Houshan begonnen we aan een wandeling en vonden de route die niet meteen naar het meer leidt, maar juist de andere kant op. Tussen de massa's toeristen door slaagden we erin te zien hoe schoon de natuur inderdaad is. Eenmaal op het plateau boven het meer (waar de kabelbanen eindigen die wij natuurlijk niet genomen hadden: te duur en te druk) troffen we niet zo heel veel toeristen aan. We wandeleden het hele stuk omhoog naar het boeddhistenklooster bijna op de top, waarbij we heel wat plaatsen passeerden waar we konden rusten en eten, en een paar dorpen die eigenlijk geheel uit hotels bestonden. het is een pittig eind naar het klooster, dus verdienden we daar wel een beloning. we kochten de gouden medaille en lieten hem met onze Chinese namen graveren door de monnik van dienst. We kochten ook een hangslotje, lieten daar ook onze namen op zetten plus de woorden voor altijd en hingen het aan de tempel. Dit gebruik kwamen we nooit eerder tegen, hoewel onze Duitse vriend inde slaapzaal geeuwde: O, dat doet iedereen in de hele wereld. Maar daar werd onze liefde toch niet minder van? Klooster met littekens Het klooster zelf draagt nog de littekens van de aardbeving van 2008. Er blijkt nog bijna niets gerestaureerd te zijn. Men kwam er nog niet aan toe door het ontbreken van goede aanvoerwegen (er zijn enkel voetpaden) en doordat heli's er niet kunnen landen. na de beving moesten eerst de voetpaden worden hersteld. Nu zamelt men fondsen in voor de restauratie, die nu volgens de monniken spoedig zal beginnen. Vreemd, om als dagjesmens temidden van vele anderen een klooster te bezoeken vol scheuren en met nogal wat ruines. Wat zou er tijdens de beving en in de jaren erna in de hoofden van de monniken zijn omgegaaan? Horrorhotel Na het bezoek aan het klooster vatten we de terugweg bergafwaats aan en logeerden in een van de hoteldorpen. Onze kamer was prijzig, maar het geld niet waard. Het toilet was smerig, aan de douche ontbrak de douchekop, evenals het beloofde warme water. De deur had een slot maar geen sleutel. 'sNachts kon ik luid en duidelijk iemand horen snurken in de kamer naast de onze. Het eindigde ermee, dat we 120 RMB dienden te betalen; afdingen tot 100 lukte niet. De kamer was niet meer dan 30 RMB waard, als je het mij vraagt. Maar vooruit, het was per slot van rekening Gouden Week, dus we betaalden maar en waren tevreden, dat we uberhaupt een plekje hadden - hoewel het achteraf gezien mogelijk had moeten zijn een goedkopere c.q. betere plaats te vinden. Terugreis na bijna overreden te zijn door een Chinese toerist in een idioot grote auto die hij kennelijk niet zo geweldig in zijn macht had, vonden we een bus terug naar Qincheng Qianshan. Hij zette ons af bij een busstation, waar we een halte vonden voor de bus naar Chengdu. het was daar niet al te best geregeld. Het was er overvol met terugreizende toeristen en er liepen talloze beambten rond om de menigte met veel geargumenteer in goede banen te leiden. Wij namen deel aan het aloude Chinese spel dring-jezelf-in-de-bus-eer-men-je-voor-is, wisten een paar kaartjes te bemachtigen en slaagden erin in de bus naar Chengdu terecht te komen. Het wachten in het gedrang kostte zowat een half uur. posted by Theo | 11:39 p.m. 
|
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
